شاعر خوش ذوق شيخ مهدي مازندراني ، ميلاد حضرت زهرا را اين گونه به تصوير كشيده است :

در ياد شبي كه شد نازل جبرئيل امين ز سوي داور
كاي قلب جهان ز چه اي غمگين وز چه بنهادي به زانو سر
واكن گره غم پيشاني صبح غم توست كامد سر
حق داده به تو يك دختر انا اعطيناك الكوثر
دختر مه كه انسيه اي حورا حوري نه ز حوريه هم برتر
بانوي تمام زنان جهان از اوّل خلقت تا آخر
بر خيز و به شكر و سپاس او لِ ربكَ صلّ لهُ وانحر
كوري دو ديده ي آن كافر مريم حوا آسيه هاجر
آمد چو عروس ابوطالب مژده به علي ( عليه السلام ) بده پيغمبر ( صلي الله عليه و آله )

بسياري از علماي شيعه گفته اند : حضرت زهرا ( عليها السلام ) در روز جمعه ، بيستم جمادي الثاني از سال پنجم بعث ، در حاليكه 45 سال از ولادت پيامبر اكرم ( صلي الله عليه و آله ) مي گذشت ، در مكّه و در خانه حضرت خديجه ( عليها السلام ) ديده به جهان گشود .

روزي رسول خدا ( صلي الله عليه و آله وسلم ) در أَبطَح نشسته بود كه جبرئيل بر او نازل شد و گفت : « اي محمد ! خداي والا به تو سلام فرستاد و فرمان داده كه چهل روز از معاشرت با خديجه كناره گيري كني . » پيامبر ( صلي الله عليه و آله وسلم ) عمّار ياسر را نزد خديجه فرستاد و او را از اين فرمان خدا خبر داد . پيامبر نيز چهل شب به خانه نرفت و چهل شب تا صبح به عبادت مشغول بود و روزها روزه بود . با پايان يافتن چهل روز ، جبرئيل نازل شد و گفت : « اي محمد ! خداي بزرگ به تو درود مي فرستد و دستور مي دهد آماده اعطاي تحيت و تحفه او باشي . » در همين حال ميكائيل نازل گشت و طَبقَي را كه با پارچه اي از حرير نازك پوشانده شده بود ، در برابر رسول خدا ( صلي الله عليه و آله وسلم ) قرار داد . جبرئيل وارد شد و گفت : « اي محمد ! پروردگارت فرمان مي دهد كه امشب با اين غذا افطار نمايي . » پيامبر اكرم ( ص ) چهلمين روز را با غذاي پاك بهشتي افطار كرد و شبانه روانه خانه شد و همان شب نور پاك فاطمه ( سلام الله عليها ) منعقد گرديد . ( احمد ، خاتمي ، سيره فاطمي ( سلام الله عليها ) ، 1393 ، ص 43 )
در چگونگي آفرينش حضرت زهرا ( سلام الله عليها ) آمده است : امام صادق ( عليه السلام ) ، از پدرش ، و او از جدّش روايت مي كند كه رسول خدا ( ص ) فرمود : اي مردم ! آيا مي دانيد فاطمه ( س ) چگونه آفريده شد ؟ گفتند : خدا و رسولش آگاه ترند . پيامبر ( س ) فرمود : فاطمه فرشته اي به تمثال آدميان خلق شد ، نه در قالب آدميان . او از عرق جبرئيل و كرك هاي او پديد آمد . مردمان گفتند : اي رسول خدا ! امر بر ما مشكل گرديد ؛ زيرا مي فرمائيد كه فاطمه فرشته اي انسان وَش ، و نه انسان است و آنگاه مي افزائيد كه از عرق و كرك جبرئيل آفريده شده است ! حضرت فرمودند : هم اكنون شما را از سرّ آن آگاه مي كنم . پروردگارم سيبي بهشتي به من هديه نمود . جبرئيل آن را از سوي خداوند برايم آورد و به سينه ام چسپانيد . جبرئيل عرق نمود و از سيب هم عرقي پديدار گرديد و آنگاه اين دو عرق به هم آميخته ، به سان شيئي واحد درآمد . جبرئيل مرا گفت : اي فرستاده ي خدا ! سلام و رحمت و بركات خداوند بر تو باد . در پاسخ گفتم : اي جبرئيل ! سلام و درود بر تو باد . او گفت : خداوند تعالي سيبي بهشتي به تو هديه نمود است . پس من آن را گرفته ، بوسيدم و بر ديده نهاده و به سينه ام چسپانيدم . آنگاه جبرئيل گفت : اي محمد ! اين سيب را تناول نما : گفتم : اي دوست من ، جبرئيل ! آيا هديه ي پروردگارم را بخورم ؟ گفت : بلي ، چون پروردگارت بدان فرمان داده است . پس من آن را به دو نيم كردم ، و ناآگاه نوري درخشنده از آن ساطع گرديد ، چنانكه ترس وجودم را گرفت . جبرئيل گفت : بخور كه اين نور منصوره ، فاطمه است . بدو گفتم : اي جبرئيل ! منصوره كيست ؟ بانوئي است كه از صلب تو خارج مي شود . نام او در آسمانها منصوره و در زمين فاطمه است . گفتم : اي جبرئيل 1 چرا او در آسمانها منصوره و در زمين فاطمه ناميده اند ؟ گفت : او در زمين فاطمه نام نهاده اند ؛ زيرا دوستان و پيروانش را از آتش دوزخ مي رهاند و همچنين دشمنانش را از محبتش دور مي سازد و اين گفتار خداوندي است كه در قران مي فرمايد : « و آن روز مؤمنان با ياري خدايشان شاد مي گردند » ؛ سوره روم ، آيه 4 و 5 كه مراد از ياري ، ياري فاطمه است .( مجيد جعفر پور ، درسنامه فاطمي ، 1390 ،ص 20 )